Forum Debian Users Gang

Wrzucę swoje 3 grosze, bo widzę tutaj wiele wiedzy "tajemnej"=błędnej dotyczącej obsługi ramu.
W procesorach z serii x86 są odpowiednie rejestry, które umożliwiają stronicowanie pamięci. Powoduje to, że system 32bit może zaadresować więcej pamięci niż 4GB. Ograniczenie polega na tym, że jedna zmienna (bez sztuczek programistycznych) jest ograniczona do 4GB. Nie ma to wiele wspólnego z konkretnym procesem, bo pojedynczy proces może obsługiwać np. 3 zmienne o pojemności 4GB. Jeżeli jakiś programista (celuje w tym MS) usiłuje twierdzić inaczej, to znaczy, że nie rozumie tej kwestii.
PS. żeby nie być gołosłownym, to adresowałem 24MB pamięci w czystym dosie w swoic programach. (więcej ramu nie miałem)

A druga sprawa to "bitowość" procesora. Jest ona określana przez szerokość szyny danych procesora, a nie długość instrukcji, które wykonuje. Ale nie tłumaczcie tego laikom. Szkoda zdrowia :)

już w czasach 6502 było stronicowanie pamięci :] znałem kiedyś zioma, który trochę działał na scenie atari 8-bit, tam wszyscy se porozszerzali ram z 64 kB do 320 kB (+ 256) i bankowali co 8 kB chyba od $D000

żeby linuch obsłużył więcej ramu niż 4 GB to trzeba zrobić tak, jak mówi arturek: zassać jajko bigmem albo samemu skompilować:

CONFIG_HIGHMEM64G=y

albo korzystając z ncurses albo innego graficznego wariactwa:

Processor type and features -->
High memory support -->
... i zaznaczamy ile trzeba

a kto nie kompilował jeszcze sam jajka --> do wychłostania! :P

edit: djjanek, bankowanie (poprawnie: stronicowanie) pamięci to żadna ściema. jest nawet przyzwoity art o tym na wikipedii: [url=http://pl.wikipedia.org/wiki/Stronicowanie_pami%C4%99ci]LINK[/url]

no co ty, nie robiłeś sam jajka? nie żartuj

[quote=djjanek]Stronicowanie fajnie tylko to nie jest obsługiwane w jednym takcie tylko adres najpierw musi być obliczony.[/quote]
nie :P

po prostu robisz tak: twój procesor jest w stanie zaadresować tylko 4 GB ramu (2^64). nie więcej, i tego się trzymamy. ale robisz taki numer: masz, powiedzmy, obok drugie 4 GB. w tych pierwszych 4 GB wydzielasz jakąś ramkę (nie wiem ile ona wynosi, załóżmy, że 256 MB - strzelam) i gadasz do kontrolera pamięci, żeby w twojej przestrzeni adresowej (tych pierwszych 4 GB) umieścił pierwsze 256 MB z tych drugich 4 GB, czyli bank 0. w tym momencie te 'prawdziwe' 256 MB przestają być widoczne, bo w ich miejsce wciskają się dane z tego drugiego obszaru. możesz nakazać kontrolerowi, żeby w tej ramce pokazał ci kolejne 256 MB z tej drugiej pamięci, wtedy będzie to bank 1. i tak dalej.

rozumiesz o co biega? idea nie polega na tym, że procesor jednocześnie widzi całą dostępną pamięć jaką ma. jednak pewien wąski kawałek tej pamięci (ramka albo bank) może przypisać jakiejś większej pamięci i tam sobie odczytywać różne jej kawałki.

[quote=rychu][quote=djjanek]Stronicowanie fajnie tylko to nie jest obsługiwane w jednym takcie tylko adres najpierw musi być obliczony.[/quote]
nie :P

po prostu robisz tak: twój procesor jest w stanie zaadresować tylko 4 GB ramu (2^64). nie więcej, i tego się trzymamy. ale robisz taki numer: masz, powiedzmy, obok drugie 4 GB. w tych pierwszych 4 GB wydzielasz jakąś ramkę (nie wiem ile ona wynosi, załóżmy, że 256 MB - strzelam) i gadasz do kontrolera pamięci, żeby w twojej przestrzeni adresowej (tych pierwszych 4 GB) umieścił pierwsze 256 MB z tych drugich 4 GB, czyli bank 0. w tym momencie te 'prawdziwe' 256 MB przestają być widoczne, bo w ich miejsce wciskają się dane z tego drugiego obszaru. możesz nakazać kontrolerowi, żeby w tej ramce pokazał ci kolejne 256 MB z tej drugiej pamięci, wtedy będzie to bank 1. i tak dalej.

rozumiesz o co biega? idea nie polega na tym, że procesor jednocześnie widzi całą dostępną pamięć jaką ma. jednak pewien wąski kawałek tej pamięci (ramka albo bank) może przypisać jakiejś większej pamięci i tam sobie odczytywać różne jej kawałki.[/quote]
Fajna teoria i 100% ok jest tylko jedno ale procesor daje adres pamięci do kontrolera (jeśli masz ponad 4GB to daje adres nawet ponad 4GB) a kontroler wiedząc jak jest obliczany dokładny adres oblicza go (tutaj jest potrzebny czas) i daje dane z tego adresu.

Podsumowując procesor ma zaadresowane tylko 4GB ale ma dostęp do większej ilości za pomocą obliczania (potrzebny czas) dokładnego adresu.

Zaraz ktoś napisze że jeśli procesor będzie czekał na dane to może w tym czasie zrobić coś innego - po części ma rację lecz w pewnym momencie zaczyna się szamotanie i wiele innych problemów związanych z walką o czas procesora.

Co do programowania trochę tu trochę tam programowałem.